Het overkwam mijzelf deze week. Trainer of geen trainer, niets menselijks is mij vreemd. Na maanden schaven aan mijn nieuwe site, moest het er echt van komen, het ding moest live. De wereld mag immers niet al te lang van mijn digitale aanwezigheid verstoken blijven. Bovendien waren de excuses op. Al weken eigenlijk. Natuurlijk kan de perfectionist in mij wel blijven schaven aan de teksten, de foto’s en de banners, maar dan komt die site nooit klaar. Dat realiseerde ik mij terdege. Maar wat hield mij dan tegen om die laatste klap te geven? Waarom werd ik bij de gedachte alleen al fysiek onpasselijk? Waarom durfde ik die volgende stap niet te zetten?
Herkent u dit? Heeft u ook te maken met medewerkers die geen stappen zetten? Die hun kop in het zand steken, veilig blijven zitten op de hun vertrouwde plek en die de regie over zichzelf liever aan een ander overlaten? Medewerkers die klagen over het werk, de collega’s, maar die zelf geen initiatief tonen om ook maar iets aan hun situatie te veranderen?
Daar zit iets achter! Veelal zijn het simpelweg de angst en de onzekerheid die regeren. De angst voor het onbekende en de angst om te falen als men iets nieuws probeert. Daarnaast de onzekerheid over het eigen kunnen: kan ik deze werkzaamheden aan, heb ik de kwaliteiten wel in huis?
Die angst en onzekerheid ervoer ik deze week dus ook. Vragen en twijfels streden om voorrang in mijn hoofd. Wat gaat er gebeuren na die volgende stap, die klap waarna mijn site weer live gaat? Bevalt deze nieuwe stijl mijn lezers wel en hoe ga ik om met kritische feedback?
Gelukkig was die angst en onzekerheid van korte duur, want ik ben mij bewust van wie ik ben, wat ik wil en kan, ik ken mijn kwaliteiten. Na mijzelf bij kop en kont te hebben gepakt, realiseerde ik mij eens te meer.. er is geen enkele reden voor angst of onzekerheid. En hoe gaaf is het om nieuwe dingen te proberen, jezelf uit te dagen, te blijven groeien? Natuurlijk kun je vallen, drie, vier keer zelfs. Maar dan sta je weer op en de vijfde keer lukt het. En ben je stukken sterker geworden.
Vol overtuiging gaf ik de laatste klap.
Wilt u ook dat uw medewerkers met (hernieuwd) zelfvertrouwen aan de slag gaan, zich bewust worden van hun kwaliteiten? Wilt u dat zij in beweging komen en dat zij duurzaam de regie pakken over hun leven en loopbaan? Dit kan ik hen leren!
Meer weten over mijn Leven Lang Leren trainingen? Neem dan NU contact met mij op. Dan bespreken wij samen de mogelijkheden.
Ik ben in gesprek met Emin, hoofdmonteur bij een grote installateur. Frank, de eigenaar van het bedrijf, is aangeschoven. Ik heb het idee dat het niet helemaal lekker loopt met Emin. Als ik mail, reageert hij laat. Dat is niet ‘des-Emins’. Ook aan de telefoon klinkt hij anders.
Luisteren = Aandacht geven = Verbinden10 juni 2020 - 16:14Terwijl de mensen met wie wij het liefste werken zich de benen uit hun lijf hollen, kunnen wij nauwelijks doen wat we het liefste doen: zorgteams en teamleiders in de zorg coachen om de samenwerking naar een hoger plan te tillen.
4 tips over zelfzorg en hoe jij hiermee grip houdt op jezelf en jouw team. Heb jij, teamleider in de zorg, het gevoel dat je de grip op je team kwijt bent? Dat de onderlinge communicatie en samenwerking je tijdens deze crisis door de vingers is geglipt?
